Deze lange rit van de wildernis terug naar de bewoonde
wereld (Vancouver)zouden we in 2 opsplitsen. Goed door-
rijden tot Lillooet doorheen een landschap dat het midden
houdt tussen de Ardennen en Alaska, dus golvende heuvels
met bossen bedekt, nogal monotoon.
’s Middags waren we in Lillooet doch dan begon het te re-
genen. Om te picknicken vonden we een plaatsje onder een
partytent op een camping. Het regenen hield snel op, zodat
we nog konden basketten op het sportpleintje.
Toen we echter onze tocht verderzetten begon het pas goed
te regenen. We reden door het kustgebeergte, het laatste
met gletschers en passen, van onze trip. Doch de weg was
kronkelig en vooral slecht onderhouden, wat ons tegenviel.
Hobbeldebobbel, zonder veel te kunnen zien (mist,regen)
verlieten we de bergen bij Pemberton.
In Pemberton was echter een gigantisch rockfestival aan
de gang, met 's avonds Coldplay op de affiche.Wij moes-
ten af en toe stoppen voor Werchter-like drukte (massa
vooral jong volk op de been, tenten, verschillende podia)
doch vanuit de tegenovergestelde richting (Whistler, Van-
couver)maten we een file van 24km. Zouden die Coldplay
deze avond nog wel kunnen zien?
Whistler is een ecologisch verantwoord uitgebouwd skistadje,
waar het leuk is om te strollen en winkelen. In 2010
worden hier de Olympische winterspelen gehouden.We bezochten
alvast het Olympic Visitor center en probeerden de bobslee
aan de ingang.
Vanaf Squamish bereikten we terug de zee, die we reeds
11 dagen niet meer gezien hadden.In feite reden we langs
een prachtige fjord (onder het zonnetje) met verschillende
eilandjes aan onze rechter zijde en steile rotswanden links.
De bekendste rots is de monoliet Stawamus chief (zie foto),
een klimmers paradijs.
Rond 18h kwam Downtown Vancouver in zicht.Vancouver is o.a.
bekend voor zijn lange wandelhangbruggen die over diepe
canyons gespannen zijn. De bekendste zijn Capilano en Lynn
canyon suspension bridge. Deze laatste deden we aan en is
midden in het dichtbegroeide regenwoud gelegen aan de noord-
rand van de stad.
Vervolgens reden we via de Lion's Gate bridge de stad binnen.
Achter het Stanleypark draaiden we rechts af naars ons vrij
klassiek en sober hotel, aan English Bay. Er lag nog veel volk
op de graskant te genieten van het zonnetje.
's Avonds doorkruisten we de stad. Via Denman (restaurants)
en Robson (winkels) Street bereikten we het oude stadscentrum
en de Canada Plaza (waar geen cruiseboot lag). De terugweg
was echter iets langer dan gedacht. (?!)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten