DAG 30: Donderdag 7/8/08: Pacific Grove - Parijs(Brussel)

<





Deze morgen na het ontbijt zijn we dadelijk vertrokken
richting Gilroy, om nog wat te shoppen in de Premium
Outlet.We moesten ook nog van ons blikjes en flesjes
water zien af te geraken.




Bij het teruggeven van de huurwagen hoopten we de "inbrekers-
kosten" nog te recupereren, doch dit lukte niet.
De vliegtuigreis met Air France verliep vlot, goede
service, lekker en veel eten vooral. Men kon zelfs
internetten en gamen op het vliegtuig (747). Het is
de eerste keer dat we met dit type vlogen.



In Parijs hoopten we een vroegere TGV naar Brussel
te bemachtigen. Het lukte ons bijna, doch er was
zoveel volk voor de lift dat we niet op tijd op
het perron geraakten met al onze bagage.Inmiddels
hadden we ook een extra zak met prullaria en souvenirs
volgestouwd, een turkenzak noemen wij die.
Binnen een uurtje vertrekt dan onze TGV naar Brussel.
Iedereen zit er een beetje door na die vlucht van 11h.
Gelukkig hebben we nog een WE om op ons positieven te komen.

De volgende dagen zal ik nog wat afsluitende indrukken
en beoordelingen geven over onze trip. Jullie allen,
alvast bedankt voor het meevolgen en becommentariëren
van dit weblog.
Doei Lou, Moniek,Andreas en Julie

DAG 29: Woensdag 6/8/08: Pacific grove (2)

Hiermee is onze laatste volledige dag in de States aan-
gebroken. Weinig km vandaag, we gaan er nog eens tegenaan.
Het ontbijt in de Beachcomber Inn was weer af, de wafels
incluis.




Een wandeling langs het water bracht ons al direct
in de juiste stemming.Andreas liep al richting 17-mile
drive en had onderweg al zeehonden gezien, zo vertelde hij.
Op het strand zagen wij zeeklassen, die surflessen volgden.






Na een laatste bezoekje aan een Safeway, de keuze die
we daarin hadden zullen we in België missen, namen we
pick-nick op onze kamer.

In de vroege namiddag togen we naar Monterey, Cannary Wharf.
In de fabrieken , waar vroeger de sardientjes ingeblikt werden
en die door Steinbeck geromantiseerd werden, zijn nu Outlets,
en ook hier gingen we een kijkje nemen.De prijzen waren echt
om mee te nemen, doch we vonden onze maten niet, tja, hier
lopen er nogal veel dikke rond.

Rond 16h waren we dan in Carmel-by-the-sea, het kunstenaars-
dorpje van Clint Eastwood. Allemaal heel mooi, doch heel duur.
Veel Lamborghini's, Rolls Royce, Bentleys etc.. gezien.
We bezochten er ook de Mission Junipera Serra, de eerste
katholieke missionarisnederzetting in deze streek. Vooral
de mooie en verzorgde tuin en de statige bomen vielen ons op.







Op weg naar ons hotel nog eventje binnengewipt bij Lappert's
Hawaiaans ijs.Het interieur hangt er vol met Lp- en singlehoezen
van de Beatles.Ze hadden er ook originele kritiek op G.W. Bush
(zie New Orleansrampfoto).










Een dag in de Beachcomber Inn kan niet zonder een fietstochtje
(gratis fietsen) op de nabijgelegen 17 mile drive. Twee jaar
geleden deden we dit ook al, voor herhaling vatbaar, zo dachten
we.


Het was weer even mooi, zelfs zonder de zon. De eigenaar
van de Beachcomber zei dat P(acific G(rove) soms wil zeggen
P(ermanent) G(rey), vanwege de fog (mist) die hier hangt.
Op een rots zagen we vele zeehonden,zeeleeuwen , pelikanen
en aalscholvers. Even verder kon ik zelfs de zeehonden tot
op 5m benaderen.





Deze scenische rit is ook gekend voor zijn "Lonely cypress",
eenzaam op een rots .Toen we de terugtocht wilden aanvatten
brak Andreas zijn ketting, doch we zijn allen goed thuisgeraakt.
Zo vroeg zelfs dat er nog een sauna en zwempartijtje af kon.

De avond werd afgerond in het Fishwive-restaurant, tegen ons
hotel aangebouwd en gekend voor zijn uitstekende visschotels.
Het is goed geweest, aan alle mooie liedjes komt een eind...

DAG 28: Dinsdag 5/8/08: San Francisco- Pacific Grove

San Fran revisited.De Columbus Motor Inn ligt vlakbij
Fisherman's Wharf en bij het vertrekpunt van de cable car.
Mooie, doch mistige zichten uit ons raam.(foto's)



Voor ontbijt zorgden we zelf op de kamer. We mochten de wagen
tot 17h op de parking laten. dat was praktisch.
Eerst gingen we nog de cable car tickets (in de pas inbegrepen)
ophalen en verkenden dan Fisherman's wharf.
Het Wax Museum vonden we maar matig.Niet zo groot en bepaalde
personages konden beter, zo vonden we. Gelukkig konden we
binnen met de GO SF-kaart, anders waren we hier toch niet
binnen gegaan!


Met de Go card konden we ook op de mechanische cable
car bemand door een grappige zwarte, die ons een rond-
leiding gaf door de stad. Je kon ook hoppen hoppen
(op en af). We kwamen toch voorbij heel wat
plaatsen waar we vorige keer niet voorbij gekomen
zijn. We stapten af in het centrum, aan de Union
Square, voor het shoppen.Lise, het is in orde hoor!
Als men shopt in het Westfield center dan vliegt
de tijd snel voorbij.Om 13.30h togen we terug
naar Fisherman's Wharf met de cable car. Onderweg
zagen we blote reclame voor vegetarische voeding
op een hoek van Union Square, ook weer eens iets
anders.



Gezien de cable car overvol waren reden we 's na-
middags terug met dezelfde maatschappij en zagen
ook alle pieren en de Ferrymarket.

Gezien de vrouwtjes nog graag eens in Chinatown
wilden winkelen en de jongens nu toch wel eens
wilden gaan fietsen, splitsten we ons.


Zij namen de cable car. Wij reden over de Golden
gate naar Sausalito en terug. (veel foto's)







Om 17h spraken we terug af, maar de dames waren er nog niet.
Eventjes later waren ze er wel en hoe het gebeurde weet ik niet..
we sloten de autosleutels op en konden niet meer in de wagen.
dan maar een professionele inbreker gezocht die het klusje
voor 60$ klaarde.
Om 19 uur (spitsuur) togen we dan naar Monterey. Eerst nog
een tussenstop in Gilroy, waar we de Premium Outlets
wilden verkennen. Dit is Maasmechelen Village in het
kwadraat. Via een subwayke en een politiewagen die ons
zonder erg achtervolgde (had iets te laat mijn lichten
aangezet) kwamen we voor de 2de dag na elkaar in het
duister aan.

DAG 27: Maandag 4/8/08: Brookings(OR)- San Francisco

Deze morgen heerlijk uitgeslapen. Er hing wat mist over
de kust toen ik uit mijn patrijspoorten keek. We werden
uitgenodigd voor het ontbijt in de Cottageroom ernaast.
Mama en Julie serveerden. Julie maakte het echter wat te bont
met wassen en opmaken. Na afscheid van Laureen, de kranige
uitbaatster en haar zoon, van het blijvend ongehuwde, doch
zeer brave type, bolden we al na 5km California binnen.



Onze eerste stop was aan de Klamath river overlook.



De Redwoods, de hoogste bomen ter wereld, zijn vooral
aanwezig aan de kust van NW California. Negentig percent
van deze bomen werd reeds gekapt, totdat men ze beschermde
en in een NP en enkele State parks onderbracht, waarvan Prairie
Creek en vooral Humboldt state park de interessantste zijn.
De Avenue of the Giants in dit laatste park is echt indrukwekkend.
Zo rijden tussen de reuzebomen van 100+m is iets speciaals,
Ze bezoeken nog overweldigender,the Founder Tree en de Dyerville
Giant (een gevallen reus van 139m)in Humboldt SP waren daar
een voorbeeld van.





Op deze laatste konden Andreas en Julie niet opgeklauterd geraken.




We picknickten in Humboldt bij een giftshop waar ze allerlei
Redwoodartikelen verkochten zoals deze stoel.




Door het een en ander (wegenwerken en een file in Willits) waren we pas
tegen het donker in San Fran.We nuttigden het avondeten in Santa Rosa in
een winkelcomplex naast HWY 101, zeer vriendelijke obers en een gezellige
atmosfeer.

Vanaf Sausalito kwam de verlichte skyline van Sf in zicht. Toen we
eenmaal in Lombard street waren, was het uitkijken naar ons hotel
van 2006 (Buena Vista). Wat verder deelde onze Tomtom doodleuk mee
dat de kortste weg naar ons hotel via de Crookedest street liep,
jawel die uiterste bochtige straat omgeven door bloemen. Van de
bloemen zouden we toch niet veel zien, maar in het donker met een
volgestauwde minivan hier vanaf rijden, no way. Via een omwegje
geraakten we toch aan het Columbus Motor Inn, waar we nog 1 parking-
plaatsje vonden.
Iedereen vleide zich al op het bed en keek naar TV terwijl ik nog
eventjes naar Fisherman's wharf trok om onze Go SF kaarten af te
halen. Met deze kaarten zouden we morgen flink wat korting bekomen.

Bij mijn terugkeer bleek de yzymokoelbox het zo goed als begeven
te hebben met een kleine (badkamer-)overstroming tot gevolg.
In feite hadden we hem niet echt meer nodig, positive thinking
heet dat.