DAG 5: Zondag 13/7/08: Healy - Girdwood

Deze morgen zag de lucht er dreigend uit. Tijdens het ontbijt
maakten we kennis met enkele Duitsers die een rondreis in Alaska
maakten.Tijdens de terugreis naar Anchorage begon het plots
hevig te regenen,de eerste maal tijdens onze reis. Gelukkig
hield het snel op,doch gezien het thv de Denali- viewpoints
weer bewolkt was, besloten we door rijden en te stoppen bij
de Veterans Memorial, dat gerund werd door zeer vriendelijke
oudjes.



Rond 13h kwamen we aan in Talkeetna. Een geweldige geogra-
fische ligging (grote rivier, spoorlijn, veel meren) doch
slechts 600 inwoners,velen van hippie-allooi. We bezochten
het in Alaska beroemde Moose drop festival (vrij vertaald:
elandje kak festival, variant van ons koetje kak).
We zagen een bonte markt, allerlei artiestenstandjes, een
baseballwedstrijd,Doch vooral veel “”aardig” volk, gekke
kleren , te gek om los te lopen.
Clochard-achtige types en kinderen met roos en purper gekleurd
haar, tsjonge.We hielden het hier snel voor bekeken en denderden
een uurtje later al voorbij Anchorage naar onze bestemming
Girdwood.Dit dorpje waar vele stadsmensen hun buitenverblijf
hebben, ligt aan de mooie Turnagain Arm, omring door sneeuw-
bedekte bergen en aan de voet van het beste skigebied van
Alaska:Alyeska.
Hier is ook het 2de sterkste getijde ter wereld, waar bij
sterke eb de ganse fjord voor meer dan de helft droog valt
en er gevaarlijk drijfzand komt bloot te liggen.
Bij vloed komen de golven soms 5m hoog, zoals bij een tsunami,
binnen rollen,Een spectaculair zicht vertelt men ons.





Onze B&B heeft een hottub en ingerichte keuken met
propvolle koelkast:echt te gek, aan alles hebben ze
gedacht. Een restaurant hebben we de volgende 3 dagen
niet meer nodig.Doch de router is kapot, geen Wifi dus.



's Avonds heeft Andreas nog 18km getraind, de helft bergop
en ik had moeite om hem te volgen met mijn mountain-bike.
Onderweg nog een bever gezien,doch geen beren.



Zo dat was het weer, tot morgen.

DAG 4: 12/7/08 : Denali NP (vervolg)

Sledehonden zijn belangrijk voor het onderhoud van het
park in de winter.Zij zijn het dan het enigste betrouwbare
vervoermiddel.De Rangers gaven een voorstelling van deze
honden.We mochten hun kennels en puppy's bezoeken.
Toen de eerste bij zijn nekvel gegrepen werd om ingespannen
te worden steeg er een oorverdovend gehuil op: wat zijn die
husky's hevig.



Tegen een rotvaart deden ze hun parcours en stopten met
een dito remspoor voor de tribune, waw!
Deze dieren verzorgen al sinds mensenheugenis (Eskimo-indianen)
hier het winter vervoer en we mochten ter afronding op de slede
voor een foto.







Vervolgens reden we naar het meest noordelijkste punt van onze
reis:Stampede drive, hier werd het hoofdpersonage van "Into
the wild" afgezet in de wildernis.




Wildernis is het hier letterlijk: ofwel ontoegankelijke taiga-
bossen, ofwel een zompig open toendra landschap (permafrost)
vol met plassen, moerassen, meren. De rivieren hebben drijfzand
in de zomer en kunnen soms kilometers breed worden in het
smelt- en regenseizoen, begin er maar aan.

Deze avond aten we terug in de Salmon Bake in Canyon Village,
dit is een soort Scherpenheuvel aan de rand van het park aan
de grote weg.Vele soevenirshops, resto"s, Subway,een rommel-
boeltje in feite, gelukkig buiten het National park.




De dag zit erop, het is bijna 23h, doch dat is hier niet te merken.
Moniek en de kinderen lezen een boekje in de hall van het
motel. Zij hebben geen verlichting nodig, ja , die komt nog
steeds van buiten. Het blijft wennen aan dit fantastisch
mooie buitenbeentje, genaamd Alaska.Wij zijn nu halverwege
ons verblijf hier. Na het binnenland,Anchorage en de bergen,
beginnen we morgen aan ons luik van de zee.






+

DAG 4: 12/7/08 : Denali NP

Vandaag om 5.00h al gewekt.We hadden om 6.30h de shuttle-
bustour in het park geboekt. Eerst haalden we ons lunch-
pakket af (zie foto): het ontbrak ons aan niets om de
dag (8 urenrit) door te komen.







Het Denali NP is het grootste van de Vs
(6 miljoen hectaren)en ook het mooiste van natuur en wildernis,
doch het ligt in het verre Alaska en dus minder bezocht als bvb
Yellowstone NP.


De bus reed vanaf het Wildlife center langs een aantal haltes
tot 112km diep in het park.De laatste dagen was het bewolkt
geweest en de vlot vertellende busbestuurder vertelde ons
dat hij op een seizoen van 120 dagen, max. 20 dagen de Denali
zag; Wel het was onze lucky day: open weer, 25° en de berg
in al zijn pracht te bewonderen. Een geweldig zicht, een
gigantische sneeuwberg die de ervoor gelegen bergen van 3000m
belachelijk maakt.Het is ook de hoogste zichtbare berg ter
wereld (200 tot 6200m, ter vergelijking met de Mt Everest (4800
tot 8848m).





Doch wat het Denali NP zo beroemd maakt is ook de ongerepte
wildernis: oneindig weidse panorama's, kleurrijke bergen,
breed uitdeinende gletscherrivieren en vooral veel wildlife:
vossen, beren (6 grizzly's opgemerkt), elanden, caribou's,
american eagles en dies meer. Als we vergelijken met Yellowstone
zonder de geysers, dan overtreft Denali NP werkelijk alles
wat betreft natuur en wildlife: de foto's spreken voor zichzelf.
Geniet er maar van.










wordt vervolgd

DAG 3: 11/7/08: Naar Denali NP

><





Onze eerste verblijfplaats was een schot in de roos. Allen, Larry
and Nelson you did a wonderful job, you were perfect hosts.
Larry regelde alles voor ons en er is nog zoveel dat we niet
geprobeerd hebben, zoals zijn reisbibliotheek doorsnuffelen.
For me travelling is an art of living, a way to connecting
people (to people) and the nature.

Hieronder nog enkele sfeerfoto's van binnen.


Nelson alias "The butler of the house"


This is Larry,the real one.He did a fine job and welcomed us to Alaska.







Allan en Larry runnen nog een 2de B&B in het noorden van
Anchorage, waar Allan meer de zaken regelt. Deze voormiddag
blijven we nog in de stad, daarna richting Denali, het
Serengeti van het noorden.




Na wat shoppen (Nike top loopschoenen aan 31$!) en het bezoeken
van het Earthquakemuseum (in 1962 had hier een aardbeving
magnitude 9.2 plaats (zie foto) vertrekken we naar het Noorden.
Echter... na 40km ontdekken we dat de kinderen de foto&Pc rugzak
vergeten zijn in te laden.Dus terug naar Anchorage.





De rit was aanvankelijk vrij eentonig (bossen),ook omdat van-
wege de bewolking de viewpoints op de Denali (berg van 6200m,
hoogste van Noord-Amerika)niet tenvolle konden benut worden.
We stopten enkel bij de laatste waar Andreas met een verrekijker
een zwarte beer in de rivier aantrof. Even later bemerkte ik er
vluchtig ook één, die een dwarspad kruiste.

Na het afhalen van de tickets en een etentje bij Salmon bake
(de chowder was overheerlijk) kwamen we aan bij ons motel in Healy.
Dit is vlakbij de locatie van de bus van de film "Into the wild"
gelegen.
Het Nordhaven motel is keurig en verzorgd met Wifi op de kamers.
Gezien dit motel een lunchpakket bereidt voor de gasten die de
vroege Denalishuttle reserveerden (wij dus), werd destijds dit
motel gekozen.

DAG 2:10/7/08: Anchorage en omgeving

We mochten wat later ontbijten (rond 10h). Allan en Larry zijn de
perfecte gastheren. Alle soorten koffie, thee, fruit, broodjes
(al of niet getoast),cornflaces en dies meer.
De B&B heeft een beetje een Noorse stijl met overal guillotine
dubbelramen, echte, geen nep. Wij beschikken over het ganse 1ste
verdiep met een overloop, kleine badkamer en 2 slaapkamers, alles
klassiek gedecoreerd.De nationale vlaggen hangen hier nog overal
uit: de 4th of July, you know (nationale feestdag van vorige week)






Na een middagwandeling in het centrum, dat zeer ruim is met woningen
die ver uit elkaar staan en een bezoek aan het Alaska wildlife center,
waar we een filmje over het ontstaan van de parken (2/3de van de staat
is beschermd natuurgebied) zagen en oog in oog stonden met een stekel-
varkenwees (dat werd voorgesteld door iemand van het centrum) vertrokken
we richting binnenland, naar de Glenn Highway.




Wat is de natuur hier wild en prachtig.We volgden de Matanuska rivier
van monding tot de gigantische gletscher.De eerste viewpoints (ja,
die heb je hier ook, en ze staan aangegeven)waren dadelijk adembenemend.
Foto's zeggen meer dus bekijk ze maar, anders zit ik hier overuren
te maken.

U ziet foto's van de alluviale delta van de rivier en de gletscher.




Na 20km kwamen we reeds een eland vrouwtje tegen aan de kant van
de weg.Iedereen had haar opgemerkt deze keer (remember Grand Teton).
Alhoewel,Moniek dacht eerst dat het om een standbeeld ging, jaja,
wij kennen dat.Spijtig genoeg was Andreas, anders toch ne rappe,
telaat voor dit eerste Wildlife kiekje (het stekelvarken zat immers
in een kooi).Een American eagle (zie foto) moest er wat later toch
aan geloven



We aten bij Eureka summit in een restaurant vol met opgezette beren,
zelfs een ijsbeer hing ertussen.Het eten was wel aan de vettige kant,
maar het uitzicht vanaf onze zitplaats op de Nelchina gletscher was
terrific.



Hierna reden we over dezelfde scenic highway terug naar Anchorage.
Het zicht op Lions Head was wondermooi(eerste foto hieronder). We
stopten nog eventjes bij de muskusossenranch (volgende foto); om
22.15h waren we terug in Anchorage en nu als ik dit bericht typ
is het al 23.40h en kan ik nog steeds het huis aan de overkant
nauwkeurig observeren. Pas rond kwart voor één wordt het hier
vrij plots donker, voor 2 uurtjes maar!




Doei en tot morgen.

DAG 1: Woensdag 9/7/08: The Longest Day

Als jullie dit lezen zitten we te wachten in Atlanta Airport
op onze vlucht naar Salt lake City die op tijd zal vertrekken.
Alles verliep tot nu toe vlekkeloos.
Op tijd thuis in het verre Limburg vertrokken (Yvo bracht dat
weer keurig voor mekaar)waren we zonder file al 3h op voorhand
in Zaventem.De piloot van onze eerste vlucht zette er vaart
achter zodat we een half uur vroeger aankwamen hier in Atlanta.
We waren zelfs ruim op tijd voor die vlucht via Seattle,
die ons 2.5h vroeger in Alaska zou gebracht hebben.
Doch achteraf gezien was op veiligheid spelen toch het beste,
nietwaar Peter? Hierbij sturen we U alvast onze eerste kiekjes.
De service op het vliegtuig was excellent, met 4 gangen menu
en maar liefst 8 maal dat ons gratis drank werd aangeboden.
Delta zet werkelijk zijn beste beentje voor.
Next stop Alaska, tot binnenkort.
Groetjes aan het thuisfront.




De rest van onze tocht is eveneens vlekkeloos verlopen. Door
de vensters van het vliegtuig zagen we rond 23h de ijsvelden
opdoemen die uitmonden in zeeën van gletschers waarvan er vele
zich in de zee storten. Het is nog klaarlichte dag hier.Enkele
minuten voor de landing begon het te schemeren.
Anchorage airport is maar een klein luchthaventje. Op 10 minuten
stonden we met onze koffers, die we al van in Atlanta niet meer
gezien hadden, op straat. Dan met een shuttle naar Alamo en
weer 10' later konden we gewoon met de sleutel in de hand onze
huurwagen gaan zoeken in de hall tussen honderden wagens. Ha, daar
floepte een lichtje aan : dat zal den onzen wel zijn.Weerom een
DODGE GRAND CARAVAN (5000 miles op de teller), ditmaal een zilver-
kleurig exemplaar. Zonder krassen en blutsen naar onze B&B.






De eigenaars waren al te bed, maar toch was er iemand die ons door
1 oog goed in het oog hield: Nelson the cat. Amai, die Belgen zijn
aangekomen, moet hij gedacht hebben. Een echte butler, een heer die
zijne wereld kent, die Nelson. Hij gaf Julie stiekem nog een zoentje,
pardon een likje in bed. Zou hij verliefd op haar zijn? Zij vond het
in ieder geval heerlijk zo gewekt te worden. Andreas daarentegen,
die naast haar lag kreeg een zetje van de poes en haar in zijn mond.
Die vond de poes maar zozo. Hij wilde de poes omdopen tot Garfield,
ja zo ziet die poes er uit. Apropos onze King en Queen bedden slapen
heerlijk. En zo komt aan de langste dag toch een einde, zo'n 30h na ons
vertrek uit Overpelt.
Slaap wel en tot morgen.