Als jullie dit lezen zitten we te wachten in Atlanta Airport
op onze vlucht naar Salt lake City die op tijd zal vertrekken.
Alles verliep tot nu toe vlekkeloos.
Op tijd thuis in het verre Limburg vertrokken (Yvo bracht dat
weer keurig voor mekaar)waren we zonder file al 3h op voorhand
in Zaventem.De piloot van onze eerste vlucht zette er vaart
achter zodat we een half uur vroeger aankwamen hier in Atlanta.
We waren zelfs ruim op tijd voor die vlucht via Seattle,
die ons 2.5h vroeger in Alaska zou gebracht hebben.
Doch achteraf gezien was op veiligheid spelen toch het beste,
nietwaar Peter? Hierbij sturen we U alvast onze eerste kiekjes.
De service op het vliegtuig was excellent, met 4 gangen menu
en maar liefst 8 maal dat ons gratis drank werd aangeboden.
Delta zet werkelijk zijn beste beentje voor.
Next stop Alaska, tot binnenkort.
Groetjes aan het thuisfront.
De rest van onze tocht is eveneens vlekkeloos verlopen. Door
de vensters van het vliegtuig zagen we rond 23h de ijsvelden
opdoemen die uitmonden in zeeën van gletschers waarvan er vele
zich in de zee storten. Het is nog klaarlichte dag hier.Enkele
minuten voor de landing begon het te schemeren.
Anchorage airport is maar een klein luchthaventje. Op 10 minuten
stonden we met onze koffers, die we al van in Atlanta niet meer
gezien hadden, op straat. Dan met een shuttle naar Alamo en
weer 10' later konden we gewoon met de sleutel in de hand onze
huurwagen gaan zoeken in de hall tussen honderden wagens. Ha, daar
floepte een lichtje aan : dat zal den onzen wel zijn.Weerom een
DODGE GRAND CARAVAN (5000 miles op de teller), ditmaal een zilver-
kleurig exemplaar. Zonder krassen en blutsen naar onze B&B.
De eigenaars waren al te bed, maar toch was er iemand die ons door
1 oog goed in het oog hield: Nelson the cat. Amai, die Belgen zijn
aangekomen, moet hij gedacht hebben. Een echte butler, een heer die
zijne wereld kent, die Nelson. Hij gaf Julie stiekem nog een zoentje,
pardon een likje in bed. Zou hij verliefd op haar zijn? Zij vond het
in ieder geval heerlijk zo gewekt te worden. Andreas daarentegen,
die naast haar lag kreeg een zetje van de poes en haar in zijn mond.
Die vond de poes maar zozo. Hij wilde de poes omdopen tot Garfield,
ja zo ziet die poes er uit. Apropos onze King en Queen bedden slapen
heerlijk. En zo komt aan de langste dag toch een einde, zo'n 30h na ons
vertrek uit Overpelt.
Slaap wel en tot morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten