DAG 26:Zondag 3/8/08: Roseburg - Brookings

Deze morgen werden we gewekt door geblaf van honden in
de kamer naast de onze. Bij het onbijt vreesden we eventjes
Keystonetoestanden, maar zie we vonden toch een plaatsje
en ja we konden nog een warme wafel bakken en er was
nog genoeg van alles. Ook het Exxon-tankstation bleek
nog steeds het goedkoopste.
Om 11h20 begonnen we onze kusttoer op Cape Perpetua,
hier kan je mijlenver de kustlijn overzien.


Naar Heceta lighthouse (vuurtoren), een icoon van de
Oregon kust,was slechts enkele kilometers.We besloten
niet de Sea lion cave te bezoeken omdat we de beestjes
al buiten hun grot in de zee zagen zwemmen,in hun privé
zwembad (foto).



Na een pick-nick bij het Umpqua lighthouse tegen de duinen,
een bezoekje aan Old Town Bandon en het nabijgelegen
Face Rock (herkennen jullie het gelaat op de foto?)reden we
in een drafje naar waar de kust naast HWY 101 blijft lopen.



Cape Sebastian (foto) en het Samuel Boardmann SP, vooral het “Covered
Bridges” segment ervan (foto) waren heel mooi.



Reeds om 4.20h waren we op onze B&B in Brookings. Een uniek
panorama op een kust vol met stacks in de zee. Via een privé
padje , naast een creek, kwamen we bij het strand. Op het strand
lagen veel wieren. De pelikanen waren ook in de buurt.
Ze doken telkens naar vis.
Moniek en Julie probeerden te hamerslingeren met de wieren,tja
op het einde van de week beginnen de Olympische Spelen.

Andreas vond er een prima trainingsterrein, dat hij de volgende
morgen nog eens probeerde. Ook hier dreigde weer het gevaar
met vloed niet ingesloten te worden.






Vanuit de "cottage room" van onze B&B heb je werkelijk een prachtig
zicht van de ondergaande zon. De naast gelegen "captains’ room" was
opgevat als een oude scheepskajuit met patrijspoorten, hier kun
je nog een glimp opvangen van de zee vanuit je bed.
Deze avond aten we in een Fred Meijers, een warenhuis met
veel keuze en blijkbaar iets goedkoper dan de Safeways, en veel
meer keuze dan in België.




Let’s go to San Francisco and wear some flowers in your hair,
dat wordt het thema van morgen. Julie is het alvast aan het
oefenen, wat heeft ze het toch te verduren van onze atleet,
die Julie.Moniek heeft al het heimwee-gevoel. Ja , nog enkele
dagen California.,

DAG 25: Zaterdag 2/8/08: Hood River -Roseburg

Gezien we ontbijt geserveerd kregen om 8h30 besloten we
vandaag rustig te starten.' s Morgens prikte de zon al vroeg
in onze kamers die uitzicht gaven op de Columbia River en
Mt. Adams (een vulkaan van de Cascade-range, waarvan we vandaag
er vele zullen zien).




Het ontbijt was fruitig en lekker: bessen, aardbeien,frambozen,
banaan,druiven,... Ook verloren brood. Om 10h namen we afscheid
van Jane en haar echtgenoot,nadat we een speldekopje op België
prikten op haar wereldkaart van de gasten die ooit bij haar ver-
bleven.





We gingen vandaag dus de vulkanenreeks, de Cascades genaamd,
volgen.De mooiste en meest symmetrische Mt. Hood zat nog
een beetje in de wolken. Eens op de dorre hoogvlakten, verdwenen
de laatste wolken en werd het plots heet. Dat was al een paar
dagen geleden.



Aan de Newberry crater (de 2de grootste na Yellowstone)hielden
we halt aan het V.C. en liepen een eind door de lavavelden.
De laatste duizend jaar groeit hier werkelijk niets in dit
maanlandschap.
Nadien reden we Lava Butte, een minivulkaan,op en bekeken
het lavaslagveld, dat zover het oog reikte, vanuit de hoogte.
De andere Cascadevulkanen zag je hier uitstekend (Jefferson,
Three Sisters, Broken Top,...).






Nu was het nog een uurtje tot Crater Lake, ons voorlaatste
NP en het enigste in Oregon.Eerst stijgen we tot de kraterrand
(hier rim genoemd) en kijken dan op de verschillende viewpoints
in de crater dat met het helderste blauwe water gevuld is.Eens
ontplofte de Mt Mazamavulkaan hier en zijn krater vulde zich
met regenwater). Bij Mt St Helens gebeurde hetzelfde doch brak
een wand, zodat geen meer kon ontstaan.









Om 17h30 hielden we het voor bekeken in Crater lake. Zoveel
was er niet te beleven. Je kon nog wandelingen maken, doch
dan zie je het meer niet meer en wandelingen kan je hier overal
maken. dit was de reden dat we Mt. Rainier NP oversloegen.

De scenische, doch te bochtige weg langs de Umpqua river en de
colliding rivers (in Glide) brachten ons in Roseburg, een
stad aan de I-5 zonder veel historie. De ontvangst in het
hotel (alles OK) was eerder koel. Het eten in het aangelegen
Elmer's restaurant viel goed mee. Na een hottubje vleiden
we ons te rusten.Morgen gaan we terug naar 't zeetje tot
de terugreis ons scheidt.

DAG 24: Vrijdag 1/8/08:La Push - Hood River (Oregon)

<









Deze morgen was het weer vroeg opstaan geblazen.
Het een en ander lukte wel aardig en rond 8h uur waren we
al de baan op.Geen tsunamialarm gekregen, want die plaatjes
zie je hier overal.
Het regende pijpestelen 3h aan één stuk tot we op Interstate 5
reden. Onderweg zijn Moniek en ik nog even Ruby beach gaan be-
zoeken, heel mooi, meer kleinere rotsen in de zee en een riviertje
dat in de zee stroomt.



Om 12h30h namen we pick-nick aan het visitor center van Mt.
St. Helens in Castle Rock. Op weg naar de vulkaan regende
het niet meer, maar de laatste km's naar Het Johnston Ridge
verliepen in de mist en het uitzicht werd noppes. Met Andreas
bezochten ik het observatiecentrum, bekeken er een film en
bleven dan nog wachten tot het monster zich openbaarde,...
De wolken dreven niet weg en we moesten ons tevreden stellen
met restanten van de modder en lavastromen in de riviervalleien.







Tot de Columbia river gorge, op de grens van de staten
Washington en Oregon was het 2h rijden, en we hadden
nog niet veel gezien.Hangt daar toch geen donkere
wolk boven de rivier zeker. We nemen de scenische
Columbia River gorge route, echt de moeite waard.




U ziet beeldjes van onze stopplaatsen Womens forum,
Vista house. Vervolgens kwamen we bij een reeks
mooie watervallen: de Latourell (foto), Bridalveil,
Wahkeena (foto).




Toen we aan de mooiste van allen kwamen, de Multnomah
falls, begont het te stortregenen (foto), tot aan het
brugje wandelen was niet te doen. De Horsetailfalls
(foto) waren dan wel beter te doen. Andreas en ik
crossten tot aan de bovenste waterval, waar je achter
door kan lopen (2foto's).









Om 19.40h waren we in Hood River. Jane Evans, een Olym-
pische zwemkampioene, ontving ons met open armen in
haar gezellige en dus deze keer niet kitscherige
(remember Toad)B&B.Hood River is een gezellig stadje
aan de rivier. Veel jong windsurfersvolk in de
straten. We aten in de 6th Street Bistro, prima zaak
met achtergrondbandje. Het weer is hier het beste
wat we vandaag al beleefd hebben.De regen wordt je
toch rap beu.
In Hood River regent het zelden. De met regen beladen
wolken van de oceaan lossen juist voor Hood river op.
Dat is duidelijk te merken, want ten oosten van het
stadje kom je op 1km in een semi-woestijn landschap
met amper begroeing, heel speciaal.