Deze morgen in Cody Wyoming vertrokken onder een klare hemel.
Het belooft een warme dag te worden.Het ontbijt was medium,
geen grand luxe, doch het ging. De weg naar East Yellowstone
is de mooiste aanrijroute naar het park (buiten Bear-
toothpass dan). We bezochten kortstondig de Buffalo Bill dam,
alles is hier naar deze cowboyheld genoemd.
We volgden de Shoshone river tot de Sylvan pass. Het was druk
bij de ingang, na 5' konden we binnen. We reden langs het
Yellowstonemeer tot de Fishing Bridge. De bedoeling was zou
snel mogelijk naar Old Faithfull te rijden, omdat we daar
2 jaar geleden 2h gespendeerd hadden aan de geyser.Doch naast
Old Faithfull zijn hier in het Upper Geyser Basin nog vele
andere geysers.
We picknickten naast een alweer geel waterlelie (Nuphar) meertje,
(remember Alaska en Rocky Mtn NP) op de Continental Divide, de water-
scheiding tussen de Atlantische en Stille oceaan.
Aangekomen rond 12h30 aan Old Faithfull zagen we direct de Castle
geyser in aktie, wat een geluk zeg. Daarna togen we westwaarts
op wandel, we zagen veel kleine geysers, doch de andere grote
kwamen niet in actie (sommigen spuiten maar 1x om de maand of zo).
We passeerden gekke geysers en springs zoals de oorvormige EAR,
of de hartvormige HEART geyser.Na ruim 2h kwamen we terug
bij Old faithfull aan, de zon had haar werk gedaan (verbrand,
amai volgende nacht). Lise, we hebben geen ijsje gegeten (veel
te veel dorst) en papa heeft deze keer geen ongeval gehad.
Op de weg naar Butte stopten we nog bij de Biscuit Basin en
de Great Fountain pots (blubberende modder). Om 16h30 reden
we het park via West-Yellowstone waar we het hotel en de
afzetplaats van ons wrak van 2006 dadelijk herkenden.
Via het Hebgen Lake, waar een aardbeving 40jaar geleden
een halve berg deed naar beneden donderen met een natuur-
lijke stuwdam, een gigantisch meer en 27 doden tot gevolg,
ging het weer tegen 90miles/h naar Butte waar we al rond
18h30 toekwamen.
Op het eerste zich kwam de Toadhall Manor in Butte(onze B&B)
nogal aristocratisch en kitscherig over. Moniek vond het
duidelijk erover, als jullie dit snappen.We hebben een
kamer op het derde, eerder een suite met bedden met kantwerk
erop, overal pluchen kikkers, enkel te bereiken met een lift
met zo'n binnen- en buitendeur. Ja dat was me wel wat.
Te proper om doorreis toeristen te ontvangen, eerder
iets voor een bejaard romantisch koppel.Ik heb mij een
beetje laten vangen, zei Moniek.
Achteraf konden we , terwijl Andreas toch zijn training
kon afwerken (Louis), gezellig keuvelen met de
vriendelijke vrouw des huizes.Dit op het terras, dat uit-
keek op een golfterrein, en omringd door 4 aardige
poezen.
Tot overmorgen in Canada.Morgen, vrees ik, hebben we
geen Wifi.Of wel? See next episode in Canada.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten