Onze laatste volledige dag in Alaska staat volledig in het teken van
de gletschercruise. Deze morgen het verslag van gisteren getypt
omdat de router voor het internet van de eigenaar des huizes
stuk is.Aanvankelijk dachten we nog een korte wandeling naar een
gletscher te doen;het pad begon na een tweede tunnel, doch we
vonden het niet.Dan maar door naar Whittier, waar we nog 2uur
onze tijd moesten verdrijven met wat rond te toeren in de haven
en aan een waterval, viel best mee.
Toen de trein door de tunnel verscheen met een resem
toeristen brak de tijd aan om ons naar de boot te begeven.
Het was een reuze speed catamaran met 3 dekken, bar, overal
TV aan de muur. We konden de positie van de boot perfect
volgen. Om 13h vertrokken we richting Prince William Sound.
We kregen snel een warme maaltijd voorgeschoteld, nu we nog de
tijd hadden; de gletschers begonnen pas achter de hoek. De rest
kunnen we enkel verwoorden met foto’s.Soms voelden we ons inge-
sloten door massief met sneeuw en gletschers bedekte bergen.
In de winter sneeuwt het hier 5-10m. Ondanks de warme temperaturen
(18°) smelt de sneeuw maar tussen half juni en half september.
Eerst kwamen we zee-otters tegen, op hun rug drijvend en genietend
van de zon of een gevangen krabje.
Dan kwamen we dichter in de buurt van de tidewater gletschers,
die in de zee afkalven.Eerst kleine ijsbrokjes, dan steeds grotere
ijsbergen verschenen op onze weg; de catamaran ploegde er rustig
door ,terwijl de kapitein uitleg over de omgeving en de fauna
verstrekte. Op de grotere ijsbergen lagen zeehonden te zonnen
en te kwispelen.
Dan was er geen doorkomen meer aan en kwamen de ijsmuren in zicht.
Sommige wel 100m hoog. Soms zagen we zelfs drie gletschers gezamenlijk
in de zee uitmonden. De kapitein manouvreerde zodanig dat we alles
zowel binnen, als buiten op de dekken, konden zien. En dan genieten
maar: telkens er een angstaanjagend gekraak weerklank hoorde je de
camera’s zoemen en waren de oh’s en ah’s niet uit de lucht.
Na een 2-tal uren draaiden we terug de hoofdfjord in en stevenden we
met een rotvaart naar Whittier terug. Nog trage passage langs Bird
rock, waarop duizenden zeevogels (welke?) op de rotsen kwetterden en
onze hoofdschotel in Alaska zat erop. Dit is met niets te vergelijken.
Nog een laatste soeveniertje, een lekkere spagetti en inpakken voor
morgen; dan zakken we terug af naar de veel warmere "lower 48".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten