Door een kapotte router in onze B&B kregen jullie 3 dagen weinig nieuws, we hopen
dat nu recht te zetten.
DAG 6 belooft een drukke en intense te worden. Om 7.15h uit de veren en ontbijten in de wel zeer ruime keuken gezeten op barkrukken rond de ontbijtbar, typisch Amerikaans.Eerst besloten we langs de beverplas te rijden omdat we daar gisteravond tijdens Andreas zijn training activiteit bespeurd hadden (waarvan foto’s). Deze morgen lieten de bevers zich niet zien.
Na een rit van 1h15’ langs de Seward highway, de enige All American road in
Alaska (dus héél mooie weg), bereikten we de Exit glacier, die we al van ver zagen liggen.
Bergschoenen aan, aangepaste kledij en op naar de gletscher, die als een immens,wit,ijzig gedrocht, met zijn huizenhoge torens en crevassen, op ons lag te wachten. Daarna ging het bergop in de richting van het grootste eeuwige ijsveld van deze streek: Harding Icefield,meer dan 150km² ijs! We besloten niet tot boven te gaan. Moniek en Julie zetten zich na 1/3 op een mooi uitzichtspunt , de mannen zetten door tot halverwege. Eerst viel Andreas nog met (gelukkig) 1 been in een kolkende ijsstroom, die 10m verder in een waterval van 50m veranderde. Dan kwamen we 2 vrouwelijke rangers tegen en staken we wat op van de flora. In het terugkomen kwamen we ze weer tegen. Ze hadden een kortstondig een zwart beer (foto)gezien. We gingen terug naar die plek, en ja we zagen hem een ijsveld dwarsen: de black and white show. Het hield niet op: na 5’ héél close-up een dikke marmot gefilmd (foto). En dan maar alles uitleggen aan de vrouwtjes.
Seward lag maar 10’ rijden weg. Dit is de grootste vissershaven van Alaska en van hieruit vist men in het visrijkste gebied ter wereld. De sportvissers zagen we fier naast hun gevangen reuze heilbotten poseren. Daarna begon de fileerman aan zijn werk. (foto). Vlakbij Seward vond ik nog een mooie landweg met dito waterval , die uitmondde in de oceaan. Hier was het uitzicht uniek: Ressurrection Bay omgeven door wit besneeuwde bergen. In de lucht vochten 2 american eagles om een vis.
Al 2 jaar was ik gefascineerd door de Russian River: een plek waar de meeste en grootste zalmen gevangen worden. Hier staan soms honderden sportvissers in de rij, schouder aan schouder, om hun slag te slaan tijdens de salmon run. Alle 2 weken in de zomer komt een nieuwe zalmsoort met de miljoenen deze rivier opgesprongen ,een geweldig zicht moet dat zijn. Maar spijtig zaten we nu tussens 2 runs in. Geen zalm, weinig vissers en geen zalmvangende beren dus, zo dachten wij.
Dat was buiten de waard gerekend. Toen we langs de Russian River opwandelden kwam daar zomaar een zwarte beer op het staketsel op ons toewandelen, we konden geen kant op.Maar dit is teveel volk moet hij gedacht hebben (we riepen en schudden met onze pas gekochte beerbelletjes) en hij liep in een klein boogje om ons heen door het struikgewas; maar 10m verder kwam hij terug op het staketsel… maar draaide dan toch zijn kont naar ons. Suspens en mooie kiekjes waren het gevolg.Daar doen we het voor. Op de terugweg nog lekker gegeten bij Gwins Lodge, een zalmvissersrestaurant. Vlakbij onze B&B nog een eland van heel nabij gezien.
Thuis gekomen in Girdwood vertelden de andere gasten daar dat een moeder zwarte berin
parmantig met haar 3 cubs (jongen) door het dorp was gewandeld. Heb je me nou!
Een fijne hottub-sessie in de tuin deed ons meer dan goed om deze vermoeiende dag
af te ronden.We zullen goed slapen vannacht, doei.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten