2006 was ongetwijfeld het jaar waarin het global warming
probleem in the picture kwam. Dit was vooral te wijten
aan de film "An inconvenient truth" van Al Gore.Bij het
zien van de beelden van snel terugtrekkende gletschers,
moest ik steeds aan Alaska denken. Deze grootste staat
van de VS telt na Antarctica het grootste aantal gletschers.
Buiten de typische berg- en dalgletschers kennen ze hier
ook het uniek fenomeen van tidal glaciers: gletschers die
in de oceaan uitmonden en door de getijdenstroming afgekalfd
worden.
Alaska is ook gekend voor zijn grootste populatie van grizzly-
beren, de grootste landroofdieren ter wereld.Iedereen heeft
wel eens de beelden van de zalmvissende beren opgevangen.
Bovenal is Alaska een brok ongerepte natuur, wat de Serengeti
en het Amazonewoud zijn voor het zuidelijk halfrond, is Alaska
voor het noordelijk. The last frontier ook voor zij die naar
het westen trokken. Alaska ontwikkelde zich pas vrij recent,
na WOII.
Gezien Alaska grenst aan de Pacific Northwest, het global war-
mingverhaal, de verdwijnende natuur en de goedkope dollar
beseften we dat dit wel eens onze enige en laatste kans zou
kunnen zijn om deze ruwe diamant te bezichtigen.
Aangezien begin juli bijna midzomernachtstoestanden kent,de mus-
kieten nog niet zo hevig huishouden ,het relatief droog is en de
eerste rivierzalmentrek dan in volle gang is leek het ons
opportuun begin juli direct richting Alaska te vertrekken.Moest
onze oudste dochter Lise toevallig toch herexamens hebben (meestal
mid-augustus), dan zijn we bijtijds terug.De ruwbouw van onze
reis was af, het plaatje klopte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten